آب و خاک هرکدومشون جداگانه یک مفهوم و هویت خاص خودشون رو دارن. جالب اینجاست که ترکیب این دو عنصر اکثرا در ذهن ما یادآور زایش و زندگیه. ما آدم‌ها همیشه دلمون خواسته زاینده باشیم و شاید اولین ابتکاراتمون برای این کار استفاده از ترکیب آب و خاک بوده، یعنی گِل. با گِل زندگی بخشیدیم، مفهوم ساختیم و درجاهایی خودمون رو با اون جاودانه کردیم. برای زهره گِل تنها یک متریال برای ساخت مفاهیم نیست. زهره با گل زندگی کرده و بهتر بخوایم بگیم، زندگی کردن رو با و از گِل یادگرفته. زهره از همون ابتدای مسیرش یاد گرفته که باید صبوری کنه، باید براساس اتفاقات و خواسته‌هاش شکلِ افکراش رو تغییر بده و در نهایت فهمیده باید مثل آب، روان و در حرکت باشه و مثل خاک، محکم و استوار باشه. و تمام این‌ها رو با همراهی گِل که یادآور زندگیه کسب کرده. تمام آثار زهره یادآور یک مفهوم در زندگی هستند، زندگی‌ای که در درون ما یا در بیرون در حال تغییر، رشد و حرکته. درنهایت زهره با آثارش به ما و خودش یادآوری می‌کنه که میشه زندگی کرد و زندگی بخشید.
Podden och tillhörande omslagsbild på den här sidan tillhör Armin Abbaspour, Mohsen Masoudinejad. Innehållet i podden är skapat av Armin Abbaspour, Mohsen Masoudinejad och inte av, eller tillsammans med, Poddtoppen.
