رونق عهد شباب است دگر بستان را
/
می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را
//
ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی/
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را //
گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش
/
خاکروب در میخانه کنم مژگان را
//ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان/
مضطرب حال مگردان من سرگردان را //
ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند
/
در سر کار خرابات کنند ایمان را
//
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
/
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
//
برو از خانه گردون به در و نان مطلب
/
کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را
//
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
/
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
//
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
/
وقت آن است که بدرود کنی زندان را
//
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
/
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را//
